Verregaande vervreemding
Vouwt zich om hem heen
Verstikkende verstilling
Breekt de adem bruut
Het land laat zich bedekken
Er rest nog slechts een gil
Een man verzucht zijn schaamte
De leegte is zijn deel
Een trieste druppel troost
Zakt langzaam uit de fles
Zo laat het leven los
Naast de eeuwige es
Huiverende handen ontvouwen
Veel te kort bemind
Vlugge vleugels klapperen vrij
Vluchtend op de wind
Alexandra 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten