woensdag 7 februari 2007

Astronauten (opiniegedicht)

Veel is toegestaan in oorlog en liefde
Maar toen haar collega haar niet bliefde
Sloeg de astronaute een beetje door
En verliet met grote spoed haar kantoor

Als een versmade vrouw over haar toeren
Ging ze op pad om haar rivale te ontvoeren
Vijftienhonderd kilometer moest ze rijden
En dat in zo laag mogelijke rondetijden

Een toiletstop was te moeilijk en overbodig
Een ruimtevaarster hoeft toch nooit zo nodig
Voor de zekerheid wel een luier aangedaan
Zodat ze echt niet stil kwam te staan

Eenmaal aangekomen met een pruik op haar kop
Werd ze gearresteerd, wat een strop
Gelukkig had ze nog wel een regenjas om zich heen geslagen
Zodat ze niet in een babydoek naar het bureau werd gedragen

Er zijn vele kinderen die zich een ruimtereis toewensen
Maar het zijn meestal niet de domste mensen
Die het lukt om in de shuttle te starten
En zo de zwaartekracht hebben kunnen tarten

En als ik dan zo’n berichtje lees
Laat het mij achter vol van vrees
Als ik mij bedenk dat een van de slimste personen van het land
Zo en plein public in de domste categorie is beland!

Alexandra 2007

Geen opmerkingen: